ऋग्वेद: सूक्तं १.१

मधुच्छन्दाः वैश्वामित्रः ऋषिः ।  गायत्रीच्छन्द्रः ।  अग्निर्देवता ॥

ॐ अग्निमीळे पुरोहितं यज्ञस्य देवमृत्विजम् ।

 होतारं रत्नधातमम् ॥१॥

अग्निः पूर्वेभिरृषिभिरीड्यो नूतनैरुत ।

 स देवाँ एह वक्षति ॥२॥

अग्निना रयिमश्नवत् पोषमेव दिवेदिवे ।

 यशसं वीरवत्तमम् ॥३॥

अग्ने यं यज्ञमध्वरं विश्वतः परिभूरसि ।

 स इद्देवेषु गच्छति ॥४॥

अग्निर्होता कविक्रतुः सत्यश्चित्रश्रवस्तमः ।

 देवो देवेभिरा गमत् ॥५॥

यदङ्ग दाशुषे त्वमग्ने भद्रं करिष्यसि ।

 तवेत् तत् सत्यमङ्गिरः ॥६॥

उप त्वाग्ने दिवेदिवे दोषावस्तर्धिया वयम् ।

 नमो भरन्त एमसि ॥७॥

राजन्तमध्वराणां गोपामृतस्य दीदिविम् ।

 वर्धमानं स्वे दमे ॥८॥

स नः पितेव सूनवेऽग्ने सूपायनो भव ।

 सचस्वा नः स्वस्तये ॥९॥